Iparraldeko eta hegoaldeko dinastiak
| Iparraldeko eta hegoaldeko dinastiak 南北朝 | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 420 – 589 | |||||||
| Monarkia | |||||||
 440. urte inguruko egoera | |||||||
| Geografia | |||||||
| Kultura | |||||||
| Hizkuntza(k) | Txinera klasiko | ||||||
| Erlijioa | Taoismo, Konfuzianismo, Txinatar erlijioa | ||||||
| Historia | |||||||
| |||||||
Txinako historiografian, iparraldeko eta hegoaldeko dinastiak (txinera tradizionalez: 南北朝; pinyinez: Nánběicháo; Wade–Giles: Nan2pei3ch'ao2) Jin dinastiaren ondorengoa izan zen eta Sui dinastiaren aurrekaria. Garai hau batzuetan sei dinastien (220-589) azken arotzat hartzen dute.[1] Gerra zibil eta kaos politikoa nagusitu ziren arren, arteek eta teknologiak gora egin zuten. Gainera, sinizazioa eta budismoa iparraldetik eta hegoaldetik zabaldu ziren.
Dinastien zerrenda
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Iparraldeko dinastiak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- Iparraldeko Wei (北魏 Běi Wèi), 386 - 534.
- Ekialdeko Wei (東魏 Dōng Wèi), 534 - 550.
- Mendebaldeko Wei (西魏 Xī Wèi), 535 - 557.
- Iparraldeko Qi (北齊 Běi Qí), 550 - 577.
- Iparraldeko Zhou (北周 Běi Zhōu), 577 - 581.
Hegoaldeko dinastiak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- Liu Song (宋 Sòng), 420 - 479.
- Hegoaldeko Qi (南齊 Nán Qí), 479 - 502.
- Liang (梁 Liáng), 502 - 557.
- Chen (陳 Chén), 557 - 589.
Erreferentziak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- ↑ Gascoigne, Bamber. (2003). The dynasties of China : a history. (1. argitaraldia) New York: Carroll & Graf Publishers ISBN 978-0786712199..
Ikus, gainera
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Kanpo estekak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]| Autoritate kontrola |
|
|---|
Datuak: Q49696
Multimedia: Southern and Northern Dynasties in China / Q49696